Beste vrienden,

Zoals de vorige keer beloofd vervolgen we ons verhaal bij Danang. Na de Hai Van pas rijd je deze stad direct binnen. We hadden van tevoren al van meerdere mensen gehoord dat hier niet veel te doen is, daarom besloten we om een aantal dingen op de weg te doen en door te rijden naar Hoi An. Na een lunchpauze (die van de timelapse op het eind van filmpje nummer 3) zijn we langs de haven gereden die vol lag met vissersboten en daarna doorgereden naar de grote vrouwelijke Boeddha. Vanuit hier had je een uitzicht over de stad en aangezien het mooi weer was, was dit een sjun plaatje. Rond een uur of 4 hebben we de trip voortgezet en zo kwamen we uiteindelijk net voordat het donker was aan in Hoi An. Onze bagage was er helaas nog niet, maar naast het bureautje lag een speelhal met allemaal pooltafels. Hier hebben we ons even een uurtje kunnen vermaken. Toen kwamen de dames van de deur ernaast melden dat onze bagage er was, zodat we richting het hostel konden. ’s Avonds hebben we de stad nog even verkend, maar aangezien we een lange trip achter de rug hadden zijn we op tijd gaan pitten.

De volgende dag was het mooi weer en hebben we de stad verder verkend. Hoi An heeft een oud gedeelte waar 3 straten parallel aan elkaar liggen. Alle gebouwen hier zijn geel gekleurd en overal hangen gekleurde lampionnen. Ondanks dat het vrij toeristisch is, voelt het wel gezellig aan. Aan de overkant van rivier liggen alleen maar barretjes. Overal kom je de proppers tegen die flyers in je handen duwen en je mee naar binnen willen lokken. Voor het avondeten zijn we teruggekeerd naar het hostel waar een ‘Family springroll diner’ georganiseerd werd. Iedere gast in het hostel kon hier gratis springrolls maken en daarna samen opeten. Remco werd meteen (en als enige) aan het werk gezet en moest alle ingrediënten voor de loempia’s mixen. Overigens noemen ze dit hier geen mixen, maar ‘masseren’. Dit ging zo goed dat daarna de verzoekjes voor massages van de dames binnenliepen. Ohnee toch niet. Of toch wel? Nee toch niet. Dit was dus de ideale gelegenheid om nieuwe matties te vinden. Dit was de eerste plek waar we trouwens iemand tegenkwamen die ook uit Zuid-Limburg kwam. Ook hebben we hier Kerstin leren kennen, een Duitse meid uit Bremen, waar we vanaf dat moment eigenlijk mee zijn opgetrokken. Aangezien het zaterdag was, en we dus legaal bier mochten drinken, zijn we met haar eens een kijkje gaan nemen bij de barretjes aan de overkant van de rivier.

Zondag was daarom een dag waar we ff rustig aan gedaan hebben. We hebben een beetje uitgeslapen en daarna gechilled. Eigenlijk wilden we naar het My Son tempelcomplex gaan buiten de stad, maar het begon weer aardig te regenen dus dat zat er niet in. Hoi An staat ook bekend om de vele kookcursussen die er aangeboden worden. Dit was iets dat we binnen konden doen en daarom hebben we ’s middags geregeld om ’s avonds aan zo’n cursus deel te nemen. Bij aankomst stonden de ingrediënten al klaar en samen hebben we springrolls (kan ook niet anders), varkensvlees in lemongrass en vis in bananenbladeren gemaakt. Het was niet heel spectaculair, maar wel gezellig en leuk om wat meer informatie over het eten te krijgen.

De volgende dag zouden we eigenlijk naar Nha Trang doorreizen. Maar zoals we zijn, hadden we nog niet echt vooruit gepland en zijn daarom ’s ochtends even gaan informeren naar de prijzen van de bus tickets. Onder het genot van een kopje koffie hebben we het reisboek er toen eens even bij gepakt om alle opties eens te bekijken. Omdat we eigenlijk alle tijd hadden en het droog was, hebben we besloten om nog een nachtje extra in Hoi An te blijven om nog naar de My Son tempels te gaan. We moesten wel even van hostel switchen, maar we vonden een veel dikkere kamer voor hetzelfde bedrag, dus dat was een dikke prima. Vervolgens was tijdens de lunch Kerstin aangeschoven om mee te gaan. We zaten hier nog altijd op schema. Helaas duurde het uiteindelijk 1,5u voordat we allemaal ons eten hadden en klaar waren en dus begonnen we pas rond 2u aan de 1 uur durende trip naar My Son. De route erheen was het alleen al waard. Je rijdt door allemaal kleine dorpjes, kindjes zwaaien overal en roepen naar je. Daarbij zie je veel van het platteland dat vooral uit akkerbouw en plantages bestaat. Na een dik uur rijden kwamen we in My Son aan en jawel hoor… Je verwacht het niet…. het begon weer te regelen. Het park was nog maar een uurtje open dus werden we snel naar de grootste tempels gebracht en hebben het helaas allemaal een beetje gehaast moeten doen. Ondertussen was het al 5u geweest en dus moesten we in het donker terug rijden. Leek spannend, maar ging allemaal van een leien dakje.

Over de dag erna kunnen we kort zijn. ’s Avonds vertrok de nachtbus naar Nha Trang. Overdag hebben we rustig aan gedaan. Het regende keihard en zijn dus, volgende vaste routine, van cafétje naar restaurantje naar cafétje gegaan om de tijd te doden.

We kwamen ’s ochtends vroeg rond 7u aan, hebben onze backpacks gedropt in het hostel en zijn een ontbijt gaan scoren. Meteen viel ons al op dat overal alles in het Russisch vertaald was. Toen we even later over het strand liepen bleek dat Nha Trang inderdaad gewoon een dikke Russische kolonie is. Geen idee waarom.. De stad heeft niet super veel te bieden en de reisboeken noemen het strand van Nha Trang (in de winter) terecht het minste strand van Vietnam. Wat ons meteen op viel was dat het leek alsof er regels golden op het strand. Het leek erop dat je het strand alleen op mocht als je 1) Russisch bent, 2) meer dan 100kg weegt en 3) een bikini aan hebt. Dit, plus een hele reeks all-inclusive hotels langs de kust, leek voor ons de verklaring van deze Russische kolonie.

Het ’s middags hebben we toch wel even een spannend momentje beleefd, dit was het eerste puntje echte leerpuntje van deze reis. Nooit drugs op straat kopen. Grapje.. Dit wisten we al. Het begon allemaal met een inkak momentje in een random barretje aan het strand. We hadden niet veel geslapen in de bus en waren de hele dag al wat aan het slenteren. We besloten daarom om nog wat te gaan doen voordat we echt in slaap vielen. Onze reisgids vertelde ons dat er mooie watervallen in de omgeving van Nha Trang te vinden zijn. We zijn daarom teruggelopen naar het hostel en hebben daar 2 scooters gehuurd. Ruud reed met Kerstin en Remco reed alleen. We hadden het geniale idee om allebei onze telefoons samen met de battery pack in een tas te doen zodat ze konden opladen. We waren nog geen 5 minuten onderweg en toen gebeurde het… Een miscommunicatie omtrent de juiste afslag, midden in de drukke stad. Ruud en Kerstin sloegen linksaf en Remco reed fijn rechtdoor. Aangezien Kerstin onze navigator was, wist Remco dat we inderdaad linksaf hadden gemoeten. Hij draaide zo snel mogelijk om en is teruggereden naar hetzelfde punt. Ondertussen deden Ruud en Kerstin hetzelfde. Echter zijn we elkaar net gekruist en hebben we elkaar uit het oog verloren. Dit waren de spannendste 2 uur van de reis tot nu toe. Ruud en Kerstin hebben de zoektocht voortgezet en Remmel -G- had schijt en reed lekker door naar het eindpunt, want dit punt was wel algemeen bekend. Na een uur in de stad te hebben gezocht en Remco ondertussen al bij de waterval was, zijn Ruud en Kerstin toch ook maar gegaan. Na een uurtje stress op de weg kwamen ze aan bij de waterval en daar stond der jong. Hij had de klim naar de waterval al gemaakt en was inmiddels al weer terug. We waren nog nooit ze blij geweest om elkaar weer te zien. Het begon ondertussen al te schemeren, dus we zijn niet meer met z’n drieën naar de waterval kunnen gaan. We zijn uiteindelijk wel samen teruggereden en hebben nog een tempel bezocht. ’s Avonds hebben we maar een even een biertje gedronken om deze stressvolle middag te verwerken, zodat we toch met een goed gevoel konden pitten.

De dag erna was het weer nog redelijk. Geen zon, maar wel droog, en daarom zijn we op het strand gaan chillen. We hebben rustig aan gedaan en ’s middags wat gegeten en van de wifi genoten bij een restaurantje op de plaats delict van de dag ervoor. ’s Middags vond er echter (helaas) een primeur plaats, pa&ma lees goed: Ruud ging de boeken in... Bij het hostel waren ze zo aardig geweest om de eerste paar artikelen te printen en dus kon Ruud beginnen met studeren voor de toets in januari. We zijn naar een rustig barretje gegaan waar we wat koffie gedronken hebben en genoeg plaats was om rustig een artikeltje te lezen. Geweldige bezigheid hier in Vietnam! ’s Avonds begon het weer te regenen en dus hebben we dicht bij het hostel gegeten. Geen slechte keuze by the way, want de fish&chips was hier erg goed te doen, want deze bar werd gerund door Engelsen!

Vrijdags zouden we ‘s ochtends vroeg naar Da Lat vertrekken, een stadje meer richting het binnenland. Het was echter nog steeds aan het regenen en toen we naar buiten gingen bleken ook de straten in Nha Trang volgelopen te zijn met water. Van de ene kant waren we blij dat we dus weg gingen, maar we wisten ook dat het weer in Da Lat niet beter zou zijn, dus we maakten ons al een beetje zorgen... Er gaat maar een weg naar Da Lat en deze loopt dwars door de bergen. Het eerste uur werd de regen maar niet minder en toen we de bergen introkken stroomde het in watervallen langs de bergen naar de beneden. In eerste instantie zag dit er wel vet uit, Ruud en Kerstin hadden in Nha Trang de waterval gemist, dus we keken onze ogen uit. Maar toen… We hadden bijna het hoogste punt van de berg bereikt toen er vlak voor ons een modderstroom met bomen over de weg liep... We waren net ingehaald door een bus en die reed niet meer voor ons, dus het was echt enkele momenten voordat wij daar reden gebeurd. We konden niet meer verder, want de weg was volledig versperd. De buschauffeur begon wild te bellen en er stopten steeds meer bussen achter ons. Na een kwartiertje kwam er een tweede modderstroom met veel kabaal naar beneden. Aangezien je eerst het kabaal hoorde en er niet meteen zag wat er gebeurde wist je niet waar de modderstroom naar beneden zou gaan komen. Dit was het moment dat iedereen een beetje in paniek raakte en de buschauffeur vriendelijk werd verzocht om te keren. Na een paar telefoontjes was het eindelijk duidelijk dat we daar niet verder konden en op een levensgevaarlijk punt stonden, dus keerden we terug naar Nha Trang. Eenmaal van de schrik bekomen hebben we in Nha Trang meteen ons bus ticket omgeboekt naar Mui Ne voor die avond. We waren helemaal klaar met de regen en al het slechte weer en wilden gewoon even kunnen genieten in de zon. Gelukkig konden we om 19:00 de bus pakken, zodat we rond 1:00 ’s nachts in Mui Ne aankwamen. Overdag moesten we dan wel even te tijd zien om te krijgen, maar dit was het meer dan waard. Eenmaal in Mui Ne aangekomen voelde het weer meteen een stuk aangenamer aan. Het was bijna 1:00 en het was nog lekker warm buiten. Helaas moesten Da Lat dus overslaan, maar we waren blij dat we deze keuze gemaakt hadden.

We zullen Mui Ne even niet van dag tot dag beschrijven. Zoals we al schreven hebben we vooral genoten van zon, zee en strand en om dat er nu een aantal keer in wrijven voor jullie… Dat vonden zelfs wij niet nodig. Mui Ne bestaat uit een straat van een kilometer of 10. Het strand is erg kort en de golven zijn erg wild. Naarmate de dag vordert worden de golven steeds hoger en komen ze steeds dichter naar het strand. Vanaf een uur of 16:00 is het strand volledig verdwenen. Verder zie je er overal ‘seafood’ restaurantjes. Je herkent ze aan de tientallen bakken vol met verschillende soorten vis. Hier hebben we enkele avonden bij ‘Meneer Krab’ ons goed laten gaan, erg lekker! Verder staat Mui Ne bekend om 2 dingen: de zandduinen en het surfen. Je hebt rode en witte zandduinen. In eerste instantie wilden we alleen naar de rode gaan, want deze lagen een stuk dichterbij. Dit was wel oke, maar niet super speciaal. Toen het een middag wat minder weer was, besloten we om toch nog even naar de witte zandduinen te gaan. Dit was echter iets spectaculairder… Onderweg kwamen we de politie tegen. We werden aan de kant gezet en moesten ons rijbewijs laten zien. Aangezien we op een 125cc scooter rijden, wat dus eigenlijk een motor is, hadden we hier een klein probleempje. We hebben namelijk beide geen motorrijbewijs. Oom agent wilde dus geld zien. Het was bijna kerst, dus dan kon hij nog een leuk cadeautje voor het vrouwtje kopen. Voordat iedereen denkt dat we gek zijn dat we hier zonder rijbewijs rondrijden: ook al heb je het juiste rijbewijs, het is sowieso niet geldig hier in Vietnam. Daarbij zijn de agenten hier zo corrupt als de neten. Als ze je aan de kant zetten, willen ze hoe dan ook geld zien. Ze geven zelfs boetes voor snelheidsovertredingen zonder ook maar enige meetapparatuur op zak te hebben. Dat betekende voor ons dus even 2 miljoen dong neertellen, wat ongeveer €80 is. Een absurd hoog bedrag voor hier… We wisten van de controles, maar hadden de bedragen wat lager ingeschat, hier schrokken we dus toch wel even van... Na een paar mislukte onderhandelingspogingen hebben we het geld toch maar betaald. Hij was gelukkig in een goede mood, want gaf ons nog 500.000 dong terug. Het bezoekje aan de duinen werd dus uiteindelijk een grapje van €60.

Verder hebben Ruud en Kerstin nog proberen te surfen. Ze hadden een les van een uurtje waar ze alle beginselen uitgelegd kregen en zijn daarna zelf gaan proberen. Ik kan jullie verzekeren, het ziet er makkelijker uit dan dat het is… We kunnen hier nog een heel verhaal over schrijven, maar het filmpje spreekt voor zich.

We hebben uiteindelijk besloten om nog een dag extra in Mui Ne te blijven. Het hostel had een zwembad en bar waar je buiten kon zitten, dus dat was erg relaxed. Hier hebben we ’s avonds veel gezeten met een biertje en een potje kaarten. Ook hebben we samen de planning gemaakt voor de laatste periode hier in Vietnam. Remco vliegt 1 januari naar Phu Qoc en Ruud naar huis. Kerstin moet uiterlijk 31 december het land uit vanwege haar visa, dus we hadden nog 1,5 week te gaan. Aangezien het best gezellig is met z’n drieën hebben we besloten om gewoon samen te blijven reizen. We gaan eerst naar Ho Chi Minh stad, dan kerst aan het strand en willen daarna nog naar de Mekong delta.

We kunnen begrijpen dat jullie na het lezen van het verhaal denken dat we een aantal hectische dagen achter de rug gehad hebben en we zien de vraagtekens dan ook al verschijnen. Hoe gaat het met die boys samen? Gaat alles nog goed? We kunnen jullie verzekeren dat alles nog prima gaat. We vinden elkaar nog steeds leuk en beleven echt een chille tijd hier! J #bromance #oneweekandcountingdown

Hieronder de link naar onze extra lange kerstfilm:

https://vimeo.com/197100684

Groetjes, zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar alvast voor jullie allemaal!