Hallo vriendjes en vriendinnetjes,

Het heeft even geduurd, maar daar zijn we dan toch weer! Het laatste wat jullie van ons gehoord hebben is dat we na een kort nachtje de bus moesten pakken richting Ninh Binh. Zoals jullie waarschijnlijk wel verwacht hadden hebben we in eerste instantie niet veel van deze reis meegekregen, want onze oogjes vielen al snel dicht. Onze waardevolle rust werd echter snel verstoord door een bus stop in Haiphong waar we zonder instructies werden begeleid naar een andere bus. Hier moesten we maar even wachten voordat we weer verder gingen. Uiteindelijk 1,5 uur later vertrokken we naar Ninh Binh. Het was ondertussen ongeveer 11:00 en het hostel had beloofd dat we rond een uur of 14:00 zouden aankomen. Ondertussen hebben we genoeg ervaring met het Vietnamese transportsysteem dat beloftes een beetje met een korreltje zout genomen moeten worden. Het is vaak onduidelijk, je wordt alle kanten opgestuurd, maar uiteindelijk kom je toch aan op je bestemming. De bus naar Ninh Binh had meer weg van een gewone openbaar vervoer bus. Om de paar honderd meter werd er gestopt en de ene Vietnamees werd ingeruild voor de ander. Hierdoor was het gezellig druk in de bus en zaten we lekker knus naast elkaar! Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 16:30 aan in Ninh Binh. Eerste indruk: een kleine stad waar niet veel te beleven valt en weinig toerisme is. Dit wisten we van tevoren ook al, want deze plek staat bekend om de omgeving en het naastgelegen Tam Coc. In eerste instantie zijn we naar een hostel gegaan dat onze ex-roommate had aanbevolen. Zag er goed uit, maar was helaas op 1 bed na vol. Aangezien dit een eenpersoonsbed was vonden we dat toch iets te knusjes en zijn we op zoek gegaan naar een andere slaapplek. We hebben uiteindelijk geslapen in een rustig hostel waar we een chille kamer hadden met 2 grote bedden. ’s Avonds hebben we alleen nog wat gegeten. Dit was echter niet zo gemakkelijk, want veel was dicht en er waren niet veel restaurantjes. Daarna zijn we op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag zouden we de omgeving gaan verkennen op de scooter.

We konden een scooter huren bij het hostel, dus dat was al chill. Plus het was super goed weer deze dag, dus dat was dubbel chill. We zijn eerst naar verschillende kleinere tempels gereden. Dit was leuk, maar niet heel spectaculair. Daarna zijn we op zoek gegaan naar het viewpoint. Na een paar honderd trappen op te hebben gelopen waren we uiteindelijk boven. Het uitzicht was echt prachtig. De omgeving is te vergelijken met Ha Long Bay/Cat Ba. Er zijn overal kalksteen gebergten en hier loopt een rivier doorheen. De foto’s spreken voor zich! Vervolgens zijn we naar de grootste pagoda van Vietnam vertrokken, deze ligt in het Bai Dinh tempel complex op een kilometer of 40 van Tam Coc. De ingang was een beetje lastig te vinden, want alle poorten waren gesloten. Uiteindelijk bleek dat je via een groot leeg parkeerterrein met elektrische karretjes naar het complex gebracht werd. Vanaf het moment dat we in dit karretje stapten voelden we ons als twee echte fotomodellen. We moesten de Aziatische meiden nog net niet met hun selfiestick van ons af slaan. Dit deed ons een beetje denken aan onze tijd in China. Maar ff to the point: het tempelcomplex zelf was groot en de tempels stonden vol met grote gouden boeddha’s. Mooi om te zien. We hebben hier rondgelopen totdat het donker werd en hierna zijn we teruggereden naar het hotel. ’s Avonds hebben we nog wat gegeten en aan onze Untappd gewerkt en daarna zijn we lekker in slaap gevallen.

Aangezien we alle belangrijke punten in de omgeving in een dag gezien hadden, besloten we om de volgende dag verder te gaan naar het zuiden met als eerste stop Hue. De bus zou rond 19:00 vertrekken, dus hadden we overdag nog tijd om een boottochtje te doen; een van de trekpleisters van deze omgeving. Een Vietnamees vrouwtje roeit je dan tussen en onder de kalksteengebergtes door. Vooral de grotten waren indrukwekkend. De meesten zijn niet hoger dan 1 meter en we moesten ons daardoor in allerlei bochten manoeuvreren om aan de andere kant te komen. Na 4 grotten was het leuke er wel vanaf, maar toen hadden we er nog een aantal te gaan. Ook het matje van 2mm dik om op te zitten hielp niet echt mee aan het comfort, dus na 1,5 uur stil te hebben gezeten op het bootje was het leuke er ook weer vanaf. Hierna hebben nog wat rond gescooterd en hebben we gezellig samen gegeten! Over de service in restaurants denken de Vietnamezen net ff iets anders dan ons westerlingen. Maakt niet uit of je alleen zit of dat het restaurant vol zit, ze nemen graag alle tijd om een gerechtje te bereiden. Je moet ook niet gek opkijken als je een uurtje moet wachten op een simpel broodje. Daarnaast wordt het eten in etappes opgediend, waardoor de een dus meestal het eten krijgt als de ander het al een kwartier achter de kiezen heeft. Gelukkig waren we uiteindelijk net op tijd klaar, waardoor we onze bus haalden naar Hue. Dit was weer eenzelfde soort slaapbus als naar Sapa. We konden dus goed slapen ’s nachts en kwamen ’s ochtends vroeg rond een uur of 6 ‘fris’ aan in Hue.

Hier werden direct getrakteerd op een fijne regenbui, wat niet de laatste bleek te zijn… Het eerste hostel dat we probeerden zat helaas vol, waardoor we uiteindelijk in een homestay belandden. Op de begane grond is dan het ‘huis’ van een gezin en via de trap in de woonkamer ga je dan naar boven naar je kamer. De mensen waren heel aardig en behulpzaam, dus dat was een prima stekkie! In Hue is niet super veel te beleven. Het is een stad met een oud gedeelte en buiten de stad zijn verschillende graftombes te vinden van oud keizers. We hebben daarom vol goede moed onze poncho’s tevoorschijn getoverd en zijn op pad gegaan! Na eerst een hapje te hebben gegeten hebben we de regen getrotseerd en zijn we de oude citadel gaan verkennen. Dit leek een beetje op de verboden stad in Beijing. Same same but different. Het was een stuk kleiner, maar de bouwstijl was vergelijkbaar. We hebben hier een aantal uur rondgelopen en nadat we echt zeiknat waren geregend hadden we het wel gehad. Tip: ga alleen naar Ikea voor dingen waar ze gespecialiseerd in zijn. De kwaliteit van hun poncho’s is niet uitermate best. Hopelijk zijn de bankstellen beter... Aangezien we een hele dag natgeregend waren vonden we dat we onszelf wel even mochten verwennen. We zijn daarom op zoek gegaan naar een sushi restaurant en hebben daar even lekker genoten van onze welverdiende sushi.

De volgende dag zouden we de tombes in de omgeving gaan verkennen. Toen we opstonden regenden het echter helaas nog even hard als toen we de avond daarvoor naar bed gingen.. Het weerbericht vertelde ons echter dat het de volgende dag wel droog zou zijn. We hebben hierop vertrouwd en daarom besloten om dus maar een chilldagje in te lassen. We wilden graag de Hai Van pas rijden van Hue naar Hoi An en de volgende dag leek daar uitermate geschikt voor tussen alle regenachtige dagen in. Op de heenweg konden we dan langs de tombes rijden om deze eerst even te bekijken. Veel verder dan onze kamer, wat restaurantjes en cafétje kwamen we deze dag dan ook niet. De volgende dag moesten we ook vroeg op, want we hadden 150km gezellig samen op de scooter voor de boeg. Het fijne trouwens hieraan is dat je een scooter in Hue kunt huren en deze in Hoi An kunt afleveren, mits deze nog intact. Even voor de mensen die zich dit afvroegen.

Op weg naar de Hai Van pas hebben we besloten alleen de Khai Dinh tombe te bezoeken. Google vertelde dat dit de meest interessante was en de andere tombes waren duidelijk minder groot en mooi. Na een half uurtje hier te hebben rondgelopen hebben we onze weg vervolgd richting Danang en Hoi An. De tombe op zich was een groot glitter festijn van mozaïek en gouden tierelantijntjes, best oke. Onderweg vielen af en toe een paar druppels, maar dit stopte snel weer waardoor we goed konden doorrijden. Rond de middag was er echter wel even een flinke bui, toen zijn we even gestopt bij een Vietnamese ‘raststätte’. Deze raststätte was onder een afdak in de voortuin van een Vietnamese familie. Met handen en voeten hebben we hier een koffie besteld, want op buitenlandse toeristen waren ze niet heel goed ingesteld. We kregen een hele constructie op tafel gezet en hadden in eerste instantie geen idee wat we hiermee aan moesten. Gelukkig vond het vrouwtje het wel grappig om ons te zien klooien en toen heeft ze ons even geholpen om onze eigen koffie te zetten. Na een stop van 20min was het weer droog en zijn we verder gereden. De rit verliep voorspoedig en we kwamen al snel aan bij de Hai Van pas. Ondertussen brak het zonnetje door, konden we onze poncho omruilen voor de zonnebril en begonnen we helemaal happy aan de pas. Het is een weg van 21km door de bergen met uitzicht op zee en een groene omgeving. Volgens ‘Top Gear’ een van de mooiste kustwegen van de wereld en dit kunnen we alleen maar beamen. Het uitzicht is echt top en het weer kon niet beter!

Zodra je de Hai Van pass over bent rij je al snel Danang binnen. Een van de grotere steden in Vietnam, maar hier is verder niet veel te zien. Hierover echter meer in het volgende verhaal!

Ook de link weer naar ons nieuwe filmpje!

https://vimeo.com/196061717

Groetjes van de boys!