ruudremco.reismee.nl

Cambodja

Beste vriendjes en vriendinnetjes! J

Allereerst, welkom terug op deze leuke pagina! Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat we een verhaal geschreven hebben, maar dat heeft zo zijn redenen. Het laatste wat we in het afgelopen jaar gedaan hebben was Ho Chi Minh stad en de Mekong delta. Aangezien we direct na oud op nieuw een 2 weekse ‘vakantie’ hadden, zijn we er niet meer aan toe gekomen om hierover te schrijven. Tijdens deze break is Remco samen met Kristientje naar het eiland Phu Quoc en het stadje Da lat geweest. Ruud is op en neer naar huis gevlogen om zijn master binnen te hengelen. Na deze 2 lange en onwennige weken zonder elkaar hebben we elkaar weer ontmoet op 16 januari in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Tissues kwamen tekort... We willen vanaf hier dan ook weer de draad oppakken en hebben hier alle verhalen van Cambodja voor jullie!

Remco en Kristientje waren al 2 dagen in Phnom Penh om de stad een beetje te verkennen en daarom waren ze de 16e ’s ochtends vroeg al in de tuk tuk gestapt zodat ze om 8u klaar stonden in de aankomsthal met Cambodjaans bier en A4-tjes met MSc R. Simons. Gelukkig kwam Ruud als een van de eerste door de immigratie, waardoor we snel op pad konden! De eerste dag hebben we rustig aan gedaan. Ruud was via een kleine omweg naar Cambodja gekomen, dus had redelijk last van vermoeidheid. We hebben samen ontbeten in de stad en verhalen van de afgelopen 2 weken uitgewisseld. Daarna zijn we door de stad gaan lopen. De stad Phnom Penh heeft niks speciaals te bieden. Het oogt armoedig en een beetje vies. Wat verder ook opvalt is dat het een stuk minder toeristisch is dan de grote steden in Vietnam. We waren in Phnom Penh om de Killing fields op te zoeken en meteen was duidelijk dat we daarna zo snel mogelijk de stad uit moesten. Na een wandelingetje door de stad werden we al snel dorstig. Het zonnetje scheen goed en het was dan ook tegen de 30 graden. We hebben hier dan ook meteen zonder moeite de draad weer opgepakt en zijn een koud biertje gaan zoeken. Cambodja had voor ons weer een aantal nieuwe biertjes in de aanbieding, dus we konden weer aardig aan de Untappd werken. Funny fact: ondertussen doet Kristientje keihard met ons mee! Met echte toewijding heeft ze het flesje al op foto staan voordat wij de eerste slok genomen hebben. Kortom, goed opgevoed! Verder hebben we deze dag nog wat door de stad gelopen en in het hostel gezeten om bij te praten. ‘s Avonds stonden de antwoorden online van Ruud’s toets. Hij wist nog niet of hij geslaagd was, maar nu kon hij het nakijken en, gelukkig, had hij de toets gehaald. Dit betekende dat ook hij de master binnen had: reden voor een feestje!

Voordat dit kon beginnen was er wel nog even stress. Remco had zijn zonnebril laten liggen in een barretje die middag.. We zagen de bui al hangen dat we die natuurlijk niet meer terug zouden zien, maar zijn toch snel in de tuktuk gestapt en er heen gereden. Ongelofelijk, maar waar, maar de ober stond doodleuk met het brilletje in zijn borstzak op ons te wachten. Met die last ook weer van onze schouders konden we nu echt aan het bier beginnen!

De volgende dag stonden de Killing Fields en Tuol Sleng prison op het programma. Cambodja heeft een bijzondere geschiedenis met het regime van Pol Pot in de jaren 70. Door middel van een geluidstour op deze 2 plaatsen zijn we hier veel meer over te weten gekomen, heel erg interessant en indrukwekkend. Je kunt niet veel zien bij de Killing Fields, maar desondanks hangt er een bepaalde lugubere sfeer. Bij de ingang staat een groot gedenk monument en vanaf daar start ook de tour. Er lopen paden door grasvelden en je ziet afgebakende stukjes grond. Er valt nu niks te zien, maar dit waren de massagraven waar duizenden mensen zijn begraven. Het feit dat dit heeft kunnen gebeuren is gewoon ziek… 1/4 van de eigen bevolking is uitgeroeid door Pol Pot en zijn manschappen. Hij deed dit door de minder ontwikkelde plattelandsmensen op te zetten tegen de ‘ontwikkelde’ stadsmensen. Gruwelijk detail is dat ze nergens in de kampen kogels gebruikten, dat was te duur. Al deze mensen werden doodgeslagen met stokken, hamers etc. Kinderen en baby’s werden met hun hoofd doodgeslagen tegen bomen. Op sommige plekken kun je nog stukken kleren of bot uit de grond zien komen. Dit samen met de verhalen die je hoort maakte het erg indrukwekkend. Na de Killing Fields zijn we naar de gevangenis gegaan. Hier kwamen de mensen voordat ze naar de Killing Fields werden gestuurd. Maar 7 van de mensen die in de gevangenis gestopt waren hebben het uiteindelijk overleefd. Voor de gevangenis gold hetzelfde. Ook hier hebben we weer een audiotour gedaan en ook deze was indrukwekkend.

Om dit allemaal te doen hadden we trouwens een tuktuk chauffeur voor de dag gehuurd. Best bijzonder, alles gaat hier op vertrouwen. Hij brengt je ergens heen en blijft daar gewoon braaf wachten totdat je terug bent. Of je nu 5 minuten of 3 uur weg bent, geen probleem.

Op woensdag hebben we ’s ochtends de bus naar Kampot genomen. Kampot is een klein stadje waar bijna niks te doen is, maar waar de omgeving heel mooi is. We hebben voor 3 dagen een motor gehuurd om deze te gaan verkennen. Diezelfde middag zijn we meteen vertrokken met als doel Bokor National Park. Onze navigator Kristientje had ons echter de verkeerde richting opgestuurd waardoor we uiteindelijk bij een waterval uitkwamen. Niet de bedoeling, maar wel cool om te zien. Je kon naar de waterval toe lopen en eronder gaan staan. Erg verfrissend, want het was minimaal 30 graden en de lucht was strakblauw. Daarna wilden we nog naar het park gaan, maar het was ondertussen al half 4 en het sloot om 5 uur. Gelukkig hebben we toen besloten om er niet in te gaan, maar we zouden de dag ernaar teruggaan om het op ons gemak te doen. Hierdoor hadden we wat tijd over en hebben we ons met een nieuwe Reacher aan de rivier gezet om wat te lezen en naar de zonsondergang te kijken. Ook dit doet Kristientje nu vrolijk met ons mee. Wij lezen de reeks boeken over Jack Reacher al langer en zijn ondertussen halverwege, maar we kunnen, op het moment van schrijven, zeggen dat ook Kristientje bijna het eerste boek uit heeft!

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om naar Bokor National Park te gaan. Dit is een groot natuurgebied in de bergen dat ook bekend staat om de ‘ghost towns’. Het park had perfect aangelegde wegen, het weer was wederom top en de stemming zat er goed in. Het was heel relaxed rondrijden en we hebben ons dan ook alle tijd genomen. Allereerst hebben we weer een waterval bezocht. Deze was best mooi, maar een nadeel is wel dat het vrij droog is in Cambodja op dit moment, dus watervallen, rivieren etc. staan redelijk droog. Verder staan er veel gebouwen, loodsen, kantoren, vakantieparken op de berg. Allemaal gebouwd, maar er gebeurt helemaal niks mee. Alles staat leeg. Het hoogtepunt van de berg was toch wel het uitzicht. Je kunt op de rand van de berg zitten en over het landschap en de zee uitkijken. Omdat het mooi weer was, was het erg open en kon je dus ook ver kijken! Rond een uur of 4 moesten we terugkeren, want de rit terug naar het hostel zou een uurtje duren. Eenmaal in het hostel stond er iets heftigs op de planning. Jullie herkennen ons waarschijnlijk niet meer zonder en zijn er net zoals als wij volledig aan gewend, maar er moest echt wat aan gebeuren. Daarom hebben we spontaan besloten om helemaal kaal te gaan en onze baard af te scheren.. Emotioneel momentje..

De gevolgen hiervan waren de volgende dag direct merkbaar. We reden op de scooter naar Kep, een kustplaatsje 25km van Kampot, en het ging toch duidelijk soepeler en sneller. We waren een stuk aerodynamischer. Het stadje Kep viel eigenlijk een beetje tegen. Het was kleiner dan we dachten en het nationale park van Kep was niet te vergelijken met Bokor. Maar daar stond Kep dan ook niet bekend om. Kep staat bekend om de verse krab die je op de markt aan zee kunt kopen. Dit wilden we natuurlijk even gaan proberen! Ze halen de krabben uit kooien uit zee en voor een paar cent kun je ze laten koken. Nadat het vrouwtje ons even had laten zien hoe we het moesten eten hebben we ons hier even aan gegeven. Er zat niet super veel vlees aan de krabben, maar wat eraan zat was goed te pruimen!

Hierna hadden we alles in deze omgeving wel gezien en daardoor vertrokken we zaterdagochtend naar Koh Rong, het paradijs van Cambodja. Na een busrit van een paar uur stopten we in Sihanoukville, een toeristische stad aan de kust. Vanuit hier vertrekken de ferry’s naar het eiland Koh Rong. Na een lunch in het stadje namen we de ferry en rond een uur of 3 kwamen we aan op het eiland. Koh Rong is nog niet uitgebaat door het grote geld. Er is geen stadje. Het enige wat er is, is een kilometer lange rij van restaurantjes en accommodaties. Denk hierbij niet aan resorts met zwembaden, want daar lijkt het bij lange na niet op. Er heerst een hippiesfeer en alles oogt heel relaxed. Alles is ook op het strand, er zijn überhaupt geen wegen en er is niks geasfalteerd. Dan hebben we nog niet verteld dat het strand echt wit is en het water ontzettend helder. Zoals jullie al lezen, je kunt het slechter treffen. We hebben eerst in een guesthouse en daarna 2 nachten in een bungalow geslapen. We hebben de eerst dag ’s avonds tijdens de zonsondergang nog even in zee gezwommen en zijn daarna met de Duitser van onze kamer wat gaan eten. De dag erna zijn we naar ‘Long Beach’ gegaan. Na een jungle wandeling van 50 minuten kom je aan op het mooiste strand dat wij tot nu toe gezien hebben. Een kilometerslange hagelwit strand met een kristalheldere zee. Je zou denken dat het hier stikt van de toeristen, maar niets is minder waar! Er is bijna niemand op het strand, je ligt er echt helemaal alleen. Dit was echt een te gekke ervaring en we hebben dan ook af en toe in onze armen geknepen om te checken of we niet aan het dromen waren.

Toen we ’s avonds terugkwamen werden we aangesproken over een kroegentocht. We hadden verder niks op de planning en de dag erna zou Kristientje jarig zijn, dus we hebben ons snel gedoucht om ’s avonds een feestje te vieren.

Zoals jullie waarschijnlijk al verwachtte voelden we ons de dag erna niet helemaal helder. We hebben uitgeslapen en rustig aan gedaan. Bij Ruud bleef deze kater echter een beetje hangen en hij bleef de hele dag last houden van iets wat op buikgriep leek. Toen we ’s avonds genoeg uitgerust hadden, hebben we Kristientje mee uit eten genomen. We hadden verwacht dat we haar een cadeautje konden kopen op het eiland, maar hier was bijna niks te vinden. Hier komen we dus later op terug! Omdat het deze dag bewolkt was en we ons niet erg goed voelden hadden we voor de dag erna de boot terug naar Sihanoukville geboekt. Hier zouden we een nacht blijven slapen aan Otres beach om de dag erna de nachtbus naar Siem Reap te nemen.

De eerste dag kwamen we pas ’s avonds aan. Ruud voelde zich nog steeds niet goed en is gaan slapen terwijl Remco en Kristientje wat zijn rond gaan lopen. Otres beach was aangeraden door reizigers die we onderweg tegen waren gekomen. Ze waren hier een week geweest en vonden het helemaal geweldig. Wij snapten dit eigenlijk totaal niet… Er werd erg veel verbouwd, het stadje stelde niets voor en ook het strand was niet supermooi. De volgende dag hebben we rustig wat rondgelopen en gegeten. Ruud begon zich langzaam wat beter te voelen en durfde weer wat te eten. Daarna hebben we ’s avonds de bus genomen naar Siem Reap, de uitvalsbasis voor Angkor Wat. De bussen in Cambodja zijn wel iets anders dan in Vietnam. Waar je in Vietnam een soort ligstoel voor jezelf hebt, lig je in Cambodja in een echt 90cm breed bed. Een nadeel wel, dit moet je delen met iemand anders. Wij hadden gelukkig elkaar om dit te delen en waren ondertussen wel gewend om elkaar te lepelen, maar Kristientje keek minder blij toen een gniffelende Cambodjaanse boy naast haar kroop. We hebben daarna ook niet meer dan haar rug gezien. Gelukkig konden we wel redelijk goed slapen waardoor de 12uur lange busrit vrij snel voorbijging. We kwamen rond 6 uur ’s ochtends aan in Siem Reap. Hier werd je meteen met een tuktuk naar je hostel gebracht. Eenmaal in het hostel aangekomen sneakte Remco er met een sprintje snel tussenuit naar de wc. Terwijl Ruud zich ook nog niet echt beter voelde, had hij er nu ook last van. Aangezien we eerst niet echt wisten waar het aan kon liggen, was het nu wel duidelijk nu we er beiden last van hadden. We waren namelijk een paar dagen geleden met malariapillen begonnen en, helaas, hadden we allebei aardig last van de symptomen. Na nog een dag van het ene toiletbezoek naar het andere hebben we dan ook maar besloten om te stoppen met de pillen. Mede ook omdat we uiteindelijk toch niet naar Laos gaan, waar deze pillen vooral voor bedoeld waren. De eerste dag in Siem Reap was dus vooral chillen. We konden niks eten of drinken zonder gevolgen, dus hebben een serie op netflix gekeken en wat bijgeslapen. De volgende dag moesten we ook vroeg op, want we werden om 5 uur opgehaald door een tuktuk om de zonsopgang bij Angkor Wat te gaan bekijken.

De volgende dag ging dus om half 5 de wekker. Eenmaal onder gekomen stond onze tuktuk chauffeur er niet. We schrokken even, maar werden al snel aangesproken door een ander. Meneer Zulu kon helaas vandaag niet, dus hij had zijn kleinere broertje gestuurd. Er stond ook nog een Duitser alleen te wachten, dus we hebben hem gevraagd of hij bij ons wilde aansluiten. Angkor Wat was ooit de grootste stad van de wereld. Nu is het een uitgestrekt gebied vol met allemaal verschillende tempels. Het is onmogelijk om er rond te gaan lopen, daar is het veel te groot voor. Daarom gaat iedereen met een fiets of tuktuk. De zonsopgang bij Angkor Wat zelf was heel mooi. Dit is een van de mooiste tempels in de omgeving en er ligt een klein meertje voor waar de tempel volledig in weerspiegeld wordt. Helaas willen hier wel nog een paar honderd andere toeristen van meegenieten. Na Angkor Wat hebben we nog verschillende tempels in het gebied bezocht waarvan Tha Phrom de bekendste is. Tha Phrom zegt jullie misschien niks, maar dit is de tempel die gebruikt is in de film Tomb Raider met Angelina Jolie als Lara Croft. Bijzonder aan deze tempel is dat er allemaal bomen tussen, in en op de tempels zijn gegroeid. Angkor Wat is zeker de moeite waard en de uitgestrektheid van het gebied is indrukwekkend, maar na 6 tempels te hebben gezien was het ondertussen 3 uur en waren we wel er wel een beetje klaar mee. Voordat we naar huis reden hadden we echter nog even aan onze tuktuk chauffeur gevraagd of we even een tuktuk lesje konden krijgen. ‘Cannot Cannot”, was zijn eerste reactie, maar toen we zeiden dat we op een rustig stuk bedoelde zei hij dat hij wel zou kijken op de weg terug. We dachten dat hij er natuurlijk geen zin in had, maar na 10 minuutjes reed hij netjes een verlaten stukje grond op en stapte hij van de motor af. Nadat hij ons even een schakellesje had gegeven mochten we ff een rondje met zijn tuktuk rijden, erg grappig!

De laatste dag in Siem Reap stond niks op de planning. We hebben uitgeslapen en rustig aan gedaan. Ondertussen slikten we al 2 dagen geen malariapillen meer en dus voelden we ons stukken beter. We hebben voor het eerst weer ontbeten en koffie gedronken. Het enige wat we moesten doen was een planning maken voor onze trip naar Maleisië. 29 januari hebben we namelijk de bus naar Phnom Penh om vanuit daar te vliegen naar Kuala Lumpur. Om Maleisië in te komen moet je echter ook kunnen bewijzen dat je het land weer verlaat. In eerste instantie wilden we onze hele reisplannen om ook daadwerkelijk het ticket naar Jakarta al te boeken. Dit is echter vrij lastig. We hebben ons nog niet zoveel over Maleisië gelezen en weten nog niet precies wat we willen doen. Het enige dat we weten is dat we ook naar Borneo willen, maar de volgorde willen we graag openhouden. Om onze vrijheid te houden hebben we een goedkoop bus ticket naar Singapore gekocht voor eind maart. Hoe wij straks verder gaan, zien we dan wel weer! De rest van de dag hebben we doorgebracht in de Pub street van Siem Reap en de marktjes. Hier hadden we eindelijk de mogelijkheid om nog iets voor Kristientje te kopen en wat is nu een beter cadeau dan het knaloranje tenue van het Nederlands elftal? Kristientje zag de bui al hangen toen we na een kwartiertje vrijheid met een zak en big smile aan kwamen lopen, maar ze vond het erg leuk en heeft er ’s avonds, onder enige dwang, al netjes in rondgelopen. Het laatste wat we die dag gedaan hebben is naar de frietenkeet The Dutch Snack gaan. Dit zagen we voorbijkomen op Facebook. Twee Hagenezen waren het 3 weken geleden begonnen en hier hebben we natuurlijk even chill friet met frikandel speciaal gegeten.

Dit was ons verhaal over Cambodja. We hebben hier ongeveer 2 weken rondgereisd. Het land is wat armoediger en minder toeristisch dan Vietnam. Je moet hier vooral naartoe komen voor de natuur en historie, want de steden stellen niet veel voor. Hieronder nog de video van alles wat wij gezien hebben:

https://vimeo.com/202049719

Leuk dat jullie ons verhaal weer gelezen hebben! Wij zijn nu onderweg naar Phnom Penh om daar het vliegtuig naar Kuala Lumpur te pakken. Onze verhalen zullen we vervolgen Maleisië!

Heel veel groetjes,

De Boys!

Reacties

Reacties

Maurice en Claudy

Hallo heren,
Weer fijn om te lezen dat jullie genieten, samen met Kristientje.
Weer een leuk filmpje, mooie opnames, puur natuur

Peter en Astrid

Leuk om weer een uitgebreide update te lezen van al jullie belevenissen en indrukken! Echt bijzonder al deze ervaringen. Flimpje is weer zeer geslaagd.
Geniet nog volop in Maleisië
Groetjes en liefs

John en Marie José

Wat een leven, geweldige verhalen!
Genieten!!!

oma.tilla

Mooie
Verhalen en fotos.
Geniet van de mooie vacantie
Heel veel groetjes oma

Tonny en Ben van Soest

Wat leuk en fijn weer iets van jullie te horen en wat een geweldige verhalen. Ook het filmpje was mooi, zo krijgen we ook een indruk hoe jullie alles beleven. Geniet nog volop en tot later. Liefs ToBe

Erik

Nu pas kunnen lezen. Weer mooi geschreven, op naar 't volgende avontuur. Ruud, leuk dat ik je vader toevallig ontmoet heb ik de trein. Het blijft een kleine wereld..

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!