ruudremco.reismee.nl

Sapa & Cat Ba

Hallo iedereen!

Overspoeld door reacties op ons eerste filmpje en verhaaltje, beginnen we met goede moed aan onze tweede update! Het laatste wat we hadden geschreven was dat we Mama Ti hadden opgebeld voor onze trip naar Sapa en dat we zouden worden opgehaald door de nachtbus bij ons hostel. Daarom vervolgen we ons verhaal ook hier, want je weet, zo zijn we. Beetje chronologisch is wel zo fijn, anders is er ook geen touw aan vast te knopen.

Nou, het ophalen bij ons hostel verliep volgens planning en we werden met een klein busje opgehaald, die ons naar de grote nachtbus bracht. Van tevoren wisten we niet precies wat we ons moesten voorstellen bij deze nachtbus, maar deze was beter dan verwacht! Iedereen had zijn eigen soort van stoel/bed (geen idee hoe dit in bus-jargon wordt genoemd?) met een bijgeleverd dekentje. De bus vertrok om 22.00 uur, lichten gingen uit, en iedereen was eigenlijk meteen in slaap. Althans
 de man achter me wel
 en ondanks wat gesnurk toch uiteindelijk in slaap gevallen. Om 3.15 uur arriveerde de bus in Sapa, echter, we mochten nog tot 6.30 uur in de bus blijven pitten voordat we eruit werden gezet. Dit had als voordeel dat we toch nog wat extra uurtjes konden blijven liggen.

Uiteindelijk gingen de lampen aan, iedereen ontwaakte uit zijn slaap en dus was het tijd om de bus uit te gaan. Nog voordat we een stap buiten hadden gezet werden we overspoeld door een tiental “Mama’s”, die net als Mama Ti een tour door de bergen en een homestay aanbieden. Gelukkig had Ruud Mama Ti snel gespot waardoor we door de rest van de Mama’s met rust werden gelaten. Normaal gesproken zou je nu aan een trekking, van een aantal uren, door de bergen naar het dorp van Mama Ti beginnen. Helaas was het weer niet erg goed, vrij koud en regenachtig. Daarom vroeg Mama Ti of we anders met de scooter naar haar dorp gebracht wilden worden. Dit aanbod hebben we natuurlijk niet afgeslagen! Twee van haar zonen hebben met ons met backpacks en al achterop naar het dorp gereden. Dit ging gepaard met wat vlijmscherpe stuurmanskunsten om de gaten in de wegen te vermijden. Onderweg hebben we ook echt goed kunnen genieten van het mooie uitzicht in Sapa
. Soms kon je niet verder kijken dan een meter of 30 door de mist. Na een minuut of 40 weg te zijn gebibberd achterop de scooter kwamen we aan in het dorp. De laatste paar hellingen moesten we te voet afleggen, want 2 man en bagage was wat te veel gevraagd voor de scooters.

Uiteindelijk zijn we dan toch goed en wel gearriveerd bij het huis van de familie van Mama Ti. Voor ons voelde dit erg als ‘back to basic’. Houten huis, vloer van cement, geen centrale verwarming, 2 peertjes aan het plafond voor licht, en een vierkant gat in het cement in de hoek van de kamer waar een vuurtje kon worden gestookt. Daarbij liepen er op het ‘erf’, 2 honden, een kat, 6 kippen, 2 varkens en 2 puppy’s en 2 kleine katjes van beide een maand oud.

Nadat we ook even kennis hadden gemaakt met Papa Ti en al deze dieren, kregen we een kopje warme koffie aangeboden, zodat we even konden opwarmen van de toch niet al te warme tocht. Eenmaal opgewarmd zijn we een flink stuk door de bergen gaan wandelen met mama Ti. De mist was inmiddels iets opgetrokken zodat we toch wat hebben kunnen zien van de indrukwekkende omgeving van Sapa met de bergen, en de ontelbare terrassen van rijstvelden. Met z’n drieĂ«n zijn we naar een waterval gelopen en daarna zijn we ergens gaan lunchen. Na anderhalf uur en nog wat boodschappen van Mama Ti kwamen we weer aan bij het huis. Wij zijn ons bezig gaan houden met vuur stoken en met nog wat editing kunst -en vliegwerk van ons eerste filmpje. Ondertussen ging Mama Ti gewoon door met haar dagelijkse huishoudelijke taken. Ook na meermaals vragen of we ergens mee konden, werd dit nog steeds vriendelijk afgeslagen. “Later, Later” was steeds het antwoord.

Om een uur of 5 was het dan zo ver! We mochten helpen met de voorbereidingen van het avondeten. En meer Vietnamees dan zelf loempia’s rollen kan het bijna niet. Wij vonden dat dit ons overigens best wel goed afging. Verder had Mama Ti nog een verrassend gerecht voor ons, namelijk frietjes van zoete aardappel. Dit hebben we samen met het hele gezin bij het vuur opgegeten, was gezellig! We hadden n loempia of 40 gerold en die moesten natuurlijk allemaal op.. En wie waren het zakje
. We hebben echt moeten duwen. Mama Ti bleef maar ‘eat, eat’ roepen en we vonden het onbeleefd om te weigeren. Na het eten ging dochter en papa Ti op bed liggen en zaten we nog alleen met mama Ti aan tafel. Dit was het moment waar ze de hele dag op had gewacht, het moment dat alle happy dingen tevoorschijn werden gehaald. Happy tea, happy water en happy smoke. Happy tea was thee met een of ander kruid erin dat wat weg had van wiet? Happy water was een van rijst zelfgemaakte alcoholische ‘versnapering’, dit was niet te zuipen. Mama Ti dacht hier helaas anders over
 Nadat wij hadden uitgerekend dat het flesje na 1 shotje ongeveer op moest zijn, toverde Mama Ti vrolijk een tweede flesje tevoorschijn, die natuurlijk ook volledig op moest. Gelukkig stonden er nog loempia’s op tafel, waarmee we de smaak konden wegwerken. Nadat alles op was, kwam de bamboe ‘waterpijp’ tevoorschijn, waar we dit eerdergenoemde kruid mee moesten roken, want, nogmaals, weigeren vonden wij onbeleefd. Hierna mochten we het zoldertje op klimmen om te gaan slapen. Het was inmiddels toch al duidelijk bedtijd, 19:30
. Eenmaal het laddertje opgeklommen, kwamen we erachter dat er 1 grote en 2 kleine slaapcabines onder klamboes waren. En ja.. na een week samen reizen groei je toch naar elkaar toe en zoals we al zeiden was het erg koud daar in de bergen....

De volgende dag
. Oh nee 2:00 s’ nachts werden we voor het eerst wakker.. De haan begon te kraaien en de halve boerderij begon daar weer op te reageren.. Daarna, 5:00 s’ ochtends, het was weer licht, dus familie Ti ontwaakte.. 9:00 wij zijn ook opgestaan, want na alle happy versnapering hadden we toestemming om uit te slapen. We kregen direct ontbijt. Dit bestond uit 15 pannenkoeken, een groot omelet, een aantal bananen en honing. Na dit stevig ontbijt hadden we voldoende energie om aan de tweede trekking te beginnen die we zouden doen met de dochter van mama Ti. We konden uiteraard niet vertrekken zonder goed afscheid te hebben genomen van mama Ti. Ze nam ons eens stevig in haar armen en gaf ons nog wat zelfgemaakte cadeautjes. Daarna begon onze 4 uur durende wandeling terug naar Sapa. Na 10min was het al prijs, Ruud gleed uit en lag met zijn poot een halve meter onder water in een rijstveld. Chill begin
 Na gebalanceerd te hebben op de gladde en smalle randen van de rijstvelden, liepen we erna op paden de bergen in tot een hoogte 1600m. Onderweg kwamen we nog een Canadese meid en Australische boy tegen die bij ons zijn aangesloten richting Sapa. Uiteindelijk kwamen we rond 14:00 aan in Sapa. Hier moesten we de dag doorbrengen tot 22:00, aangezien we toen pas werden opgehaald door de bus. We zijn toen samen met de Canadese en AustraliĂ«r wat gaan eten en hebben daarna de hele middag gechilled in een lounge bar met de beste wifi. De terugreis verliep voorspoedig en we konden beide goed slapen. Totdat daar abrupt een einde aan werd gemaakt. Rond 3:00 s’nachts kwamen we aan in Hanoi, de lichten en muziek gingen vol aan en er werd ons ‘vriendelijk’ verzocht om de bus te verlaten. We hadden erop gerekend en gehoopt dat we weer tot het ’s ochtends in de bus konden slapen, dit was helaas niet het geval
 We wisten eigenlijk niet goed wat we moesten doen, aangezien de stad dood was. We zijn toen naar ons hostel gelopen met de hoop dat daar nog iemand was, maar dit was helaas niet het geval.. Na een minuut of 10 rusteloos om ons heen hebben staan kijken, opende aan de overkant van de straat om 4:00 een restaurantje. De eigenaar zag ons staan en riep ons meteen naar zich toe. Uiteraard zijn we op deze uitnodiging in gegaan en hebben we hier nog een biertje besteld en een aantal uur gewacht. Rond n uur of half 7 zagen we de lichten bij het hostel aangaan. Gelukkig herkenden de mensen ons en mochten we, alhoewel ongebruikelijk, direct naar de slaapzaal om toch nog een aantal uurtjes te slapen.

De twee dagen in Sapa waren voor ons echt een unieke ervaring. De mensen zijn super hartelijk en gastvrij. Ze hebben niet veel, maar wat ze hebben willen ze met je delen. Er werd ook totaal niet over geld gepraat totdat wij hier zelf over begonnen toen we afscheid namen. We zouden het daarom ook iedereen aanbevelen om dit te doen, en dan vooral bij mama Ti! J

De volgende dag in Hanoi hebben we rustig aan gedaan en zijn we nog naar een winkelcentrum gelopen. Verder hebben we de bus geboekt om de volgende dag naar Cat Ba te vertrekken.

Donderdagochtend verliep niet helemaal voorspoedig. Ruud had slecht geslapen vanwege, omdat de chinees naast hem de hele nacht het licht aan had laten staan en voelde zich erg misselijk. Gelukkig duurde de busreis maar 2 uur, wel moesten we overstappen op een ferry en daarna weer een bus. We hebben beiden zoveel mogelijk proberen te slapen en voordat het wisten waren we op het eiland. Ruud voelde zich nog steeds niet top en heeft eerst 2 uur geslapen. Daardoor moest Remco zich eventjes alleen vermaken. Dit was een trainingssessie voor de eerste 2 weken in januari. Voor de mensen die het zich af vragen, hij is hier zonder kleurscheuren doorheen gekomen, want rond een uur of 14:00 stond hij netjes aan Ruud z’n bed om het wakker te maken. We sliepen in het enige stadje op het eiland, wat niet uit meer bestond dan een boulevard met een straatje erachter. Het deed ons een beetje denken aan Malgrat of Valkenburg aan zee. We hebben een wandelingetje gemaakt en wat fruit gescoord om Ruud er weer bovenop te helpen. Toen de zon langzaam naar beneden ging en Remco zijn drang naar scooter rijden niet langer kon onderdrukken, hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar het fort gereden om de zonsondergang vanaf de berg te bekijken. Dikke aanrader! Cat Ba is een eiland met allemaal kalksteenbergen in de zee eromheen, dit gaf dus een mooi uitzicht van de berg. Ondertussen waren het toch al Sapaiaanse bedtijden, het was 19:00. Ruud ging naar bed, zodat hij lekker de klok kon rond slapen en hopelijk beter zou voelen de dag erna. Hierdoor had Remco wat tijd om bij te kletsen met vriendjes van thuis.

Vrijdagochtend kregen we ontbijt bij het hostel. Ruud voelde zich weer wat beter en daardoor konden we dus verder het eiland verkennen. Onze eerste stop was de hospital cave. Een ziekenhuis gebouwd in een bunker in een rotswand/berg. Klinkt cool, maar alles kamers waren leeg waardoor het dus een beetje tegenviel. De tweede stop was dan wel echt de moeite waard: het nationale park van Cat Ba. Hier loopt een pad door de jungle naar een uitzichtpunt over het eiland. Dit gaat af en toe redelijk stijl omhoog waardoor we echt een beetje moesten klimmen. Toen we uiteindelijk bij het uitzichtpunt aankwamen was dit echt toppie. De foto’s spreken boekdelen. S’avonds zijn we op zoek gegaan naar een seafood restaurant, omdat men zegt dat de vis hier beter is vanwege het zoutere zeewater in het noorden van Vietnam. Dit smaakte inderdaad voortreffelijk. Daarna zijn we nog een keer op tijd naar bed gegaan, want de volgende dag stond de boottour op de planning.

7:00 ging het wekkertje en 7:30 stonden we naast ons bed. We hebben snel nog even ontbeten en rond n uur om 8:00 samen met een groep uit het hostel de bus in gesprongen. Deze bracht ons naar het haventje zodat we ons boottour konden beginnen. Eerste stop: monkey island. Er werd nadrukkelijk gewaarschuwd om niks anders mee te nemen dan een camera, omdat de apen nogal brutaal zouden zijn. We kwamen er al snel achter dat dit geen overbodige waarschuwing was.. Na nog geen 2 minuten te hebben rondgelopen op het eiland was de bril van een meid al van haar neus getrokken en meegenomen naar de dak van een huis. Ze kon zelf helaas niet meer zien waar de aap naartoe ging met haar bril, maar ze heeft ons weleens even goed horen lachen. Gelukkig voor haar waren de apen na een halfuur uitgekeken op de bril en lieten ze hem mooi naar onder vallen. Na even te hebben rondgelopen en foto’s van de apen te hebben gemaakt, zijn we de enige berg van het eiland opgeklommen. Na wat klim en klauterwerk op onze stevige flip flops hadden we een mooi zicht over de zee en het eiland. Na ongeveer 1,5 uur op het eiland te hebben doorgebracht zijn we doorgevaren naar het volgende punt. Hier mochten we weer vrijgelaten van de boot en in een kajak gedropt om het gebied te gaan verkennen. Dit was wel vet vonden wij. Het was midden tussen de bergen en op een stuk rustig water en daardoor echt een pittoreske locatie om even lekker te peddelen. Eenmaal uit gepeddeld en verrekend van de honger, kregen we een goede lunch op de boot voorgeschoteld. Tijdens de lunch zaten we gescheiden van elkaar (niet omdat we ruzie hadden) en daardoor raakten aan de praat met verschillende andere groepen. We zaten op de boot met Zweden, Polen, Amerikanen, Duitsers, Argentijnen, Oostenrijkers en Engelsen, dus dat was interessant internationaal gezelschap waar iedereen zo z’n eigen verhalen vertelde. De terugreis verliep helaas minder voorspoedig. De boot bleef gelukkig drijven, maar vooruit ging hij niet meer. Gelukkig was er nog een andere boot daar, zodat deze ons mee kon slepen terug naar de haven. Onderweg zijn we nog een keer gestopt om even lekker in het water te plonsen vanaf het bovendek van de boot. Na dit plezante waterfestijn was het tijd voor een biertje op het bovendek en te chillen met de rest van de groep. Onder het genot van een drankje kwam de groep wat losser en werd het opeens erg gezellig. Daarom zijn we ’s avonds eerst gaan eten met 2 anderen om vervolgens de avond in de ‘goodbar’ af te sluiten met de rest van de groep.l Uiteindelijk lagen we rond n uur of 5 in ons nest. 3 uur later ging helaas wel al weer de wekker.. Tijd om afscheid te nemen van Cat Ba. 9:00 vertrok de bus naar onze volgende bestemming: Ninh Binh.

En de link naar ons tweede filmpje!!\

https://vimeo.com/194488846

To be continued..

Reacties

Reacties

Maurice en Claudy

Weer genoten van jullie verhaal. Soms is het beter niet alles van te voren te weten, wij maar denken dat jullie moe uit de ogen keken...

Joyce

Die filmpjes zijn een mooie aanvulling op jullie verhalen.
Leuk om te lezen!

Ruud simons

Moole verhalen zo relzen we mee
Heel erg leuk
Van daag n stent geplaats
Alles goed
Kan nau weer de 4 daagse lopen
Groetjes oma en harrie

Erik Lukken

Wat een mooie verhalen en foto's. Ik geniet mee van jullie avonturen. Veel plezier de komende tijd....

Dian

Hoi Remco en Ruud,
Ik kreeg net van Astrid jullie link door en heb genoten van jullie filmpjes. Hartstikke leuk om zo een beeld te krijgen van wat jullie allemaal meemaken. We blijven jullie volgen...Groetjes uit Munstergelen

Peter en astrid

Het zijn weer mooie verhalen van jullie waardoor we het gevoel hebben er ook een beetje bij te zijn. We zien weer uit naar een een volgend verslag. Het lijkt wel netflix; altijd benieuwd welke spannende avonturen de volgende aflevering gaat brengen. We lezen het weer graag !

Ralph

Mooi avontuur! Leuk om zo mee te genieten met jullie video's en verhalen :D

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!